Safely arrived in Addis Ababa
Door: Marafiki
Blijf op de hoogte en volg Margje
31 Juli 2014 | Ethiopië, Addis Abeba
Gisteravond uitgezwaaid door vier zussen, een zwager, twee nichtjes en een neefje. De rest zwaaide me digitaal of via de telefoon uit. Nu dan definitief afscheid voor twee maanden (op digitale contactvarianten na). De afgelopen tijd stond in het teken van afscheid nemen. 'Partir, c'est mourir un peu'.
Gisteren ook nog bij vertrekhal 3 geweest. Wat lagen er ontzettend veel bloemen, brieven, knuffels, ballonnen, ... wat enorm indrukwekkend te weten dat het allemaal mensen waren die ook op reis gingen, het vliegtuig instapten, maar niet aankwamen waar ze wilden zijn. Tijdens de vlucht ook verschillende keren aan gedacht. Het was 'zomaar' over voor de mensen op vlucht MH17, leven voorbij. Wat zou er door mij heengaan, die laatste seconden? Ik kwam veilig aan. Beide vluchten gingen goed. Een levensgroot verschil.
Wel een raar ritme krijg je door het vliegen: om half tien stegen we op en kort erna kregen we drinken en heerlijke nootjes geserveerd (macadamia mix). Twee zakjes ;). Rond twaalf uur de warme maaltijd met daarna nog koffie of thee. Vervolgens om half vijf een licht ontbijt. De vlucht van 10 uur begon met drinken, een warme lunch om elf uur en koffie/thee. Tussen 2 en 4 heb ik wat gedoezeld, verder heerlijk gelezen: boek 'Leven met elkander' van Bonhoeffer, in 'Experiencing God's peace', bijbelstudie over Filippenzenbrief van Elizabeth George en 'In the land of the blue burqa' van Kate McCord. Allemaal boeken om keer over door te praten/denken. Bewaar ik nog even ;). Heb heel wat boeken bij me, hoop dat ik ze allemaal gelezen mee naar huis neem :). 's Avonds, in het weekend - geen afspraken, geen verjaardagen, geen familie- of vriendenbezoek, geen cursussen ... na half zeven gewoon 'thuis'. Denk ik. Na het eten dan tijd om voor te bereiden of te lezen.
Ik zat bijna achterin in de Boeing 777-300 (?). Een heel groot vliegtuig, helemaal vol. Bij het naar buiten lopen, verbaasde ik me over de rommel die door mensen achtergelaten werd - enorm. Toen ik buiten aankwam zag ik een grote groep witgejaste mensen staan met emmers en doeken: de schoonmaakploeg, klaar om alles op te ruimen. Plaatsvervangende schaamte voor de zooi die ze tegen zouden komen. Het was een soort 'thuiskomen', op Jomo Kenyatta Airport. Inmiddels al veel uren op doorgebracht en ik wist de lekkere koffie dus ook goed te vinden.
In het vliegtuig zat ik naast een vrouw die uit de US kwam, ze was op weg naar haar familie in Kenya. Ze vertelde dat ze de vlucht van 's ochtends had willen nemen, maar deze was eerst vertraagd en werd vervolgens gecanceld. Honderden mensen zaten dus met een probleem: hoe en wanneer kwamen ze nu in Kenya. Deze vrouw had al vroeg op de dag een plek gereserveerd in dit vliegtuig. Ze moest namelijk vandaag bij de begrafenis van haar vader zijn. Dit haalde ze nu net. Zoiets kan dus ook nog: je vlucht wordt gecanceld en er wordt gekeken op welke vlucht er plaats is. Voor sommigen zouden het een aantal dagen vliegveld kunnen worden, vertelde de vrouw.
Vervolgens waren er op Nairobi airport een heleboek Senegalezen (of mensen uit Sierra Leone, weet niet precies welke van die twee) die naar Seychelles wilden vliegen. Ze hadden een boarding pass, maar werden weer teruggeroepen. Volgens de vrouw bij de boarding desk mochten er geen Senegalezen/Sierra Leoners reizen naar de Seychelles. De boarding passes werden ingenomen en ze moesten ergens wachten. Hoe zouden zij verder reizen? Op Nu.nl las ik later dat het voetbalteam uit Sierra Leone niet naar de Seychelles mocht vliegen in verband met het ebola-virus.
Ik kwam na een korte vlucht met beide koffers in Addis Ababa aan. Dankzij de directions van Agatha verliep alles smooth. Op de parkeerplaats werd ik opgewacht door de driver van het hotel. In het hotel werd er een kamer met jacuzzi voor me geregeld, met dank aan Agatha ;). Ik houd haar niet verantwoordelijk voor het feit dat de jacuzzi het niet doet én dat er vooral koud water uit de kraan komt. Brrr. Ik wilde wel een warm bad nemen, maar ben nog moed aan het verzamelen voor een koud bad of koude (regen)douche.
Verder wilde ik een simkaart regelen - de man bij de balie wilde wel zorgen dat er iemand een kaart zou halen. Even later zei het meisje bij de balie dat ze er ook wel één voor me kon regelen. Ze kwam al vrij snel boven met een kaart. Bleek deze van haar zelf te zijn (ze heeft er drie?). 250 Birr en geen tegoed op de kaart (ongeveer tien euro). Ik had andere informatie gekregen over prijzen en heb gezegd dat ik een nieuwe kaart wilde. Ik ga straks even naar beneden om het te (laten) regelen.
Het hotel is verder prima. Ik zit op de derde verdieping, kijk uit over de stad, heb een heerlijk bed ... vanavond beneden eten en dan lekker op tijd naar bed! Morgen om 9u staat de taxi voor om me naar Awasa te brengen. Nog zo'n 5-7 uur rijden naar het Lake View Hotel daar. Klinkt veelbelovend. Tja en dan gaat het echt beginnen. Kennismaken met de internationale consultants die er nu zijn en zaterdag vertrekken. Van Agatha horen op welke manier ik maandag ga starten/wat er van me wordt verwacht. Ben erg benieuwd!
Zo, nu nog een artikel voor CEPM bestuderen, kan mooi nog paar uur.
I'll keep you informed.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley