A colourful Ethiopian day ...

Zaterdag 21 november, Maurice is jarig! Gefeliciteerd!

Vandaag een volle Ethiopische dag gehad: vanmorgen eerst met Mark van Interlakes gesproken om af te stemmen voor de training die ik daar zal geven. Rond tien uur met Janet naar een bazar bij de golfclub geweest: heel veel kramen onder witte tenten met puntdaken met prachtige producten, kunst, leren tassen, sieraden, lekkernijen, etc. De concentratie blanken was hier vele malen groter dan elders in AA - een echt expatsfeestje! Op het terras daar van een heerlijke [spries] (een mixed juice) van avocado, papaya en sinaasappel genoten en gewacht tot we compleet waren voor deel twee van deze dag: met Dorothy (76 jarige vrouw uit US) en Christine (62, UK) en twee jongemannen ergens uit Ethiopie (zijn in Addis voor assisteren maken van woordenboek in hun taal), Janet en ik richting Bethel, een project van vrouwen voor vrouwen. Dit ligt iets buiten Addis. Met zijn allen in de auto van Janet: twee voorin en vier op zijwaarts geplaatste banken achterin. Het was voor mij nodig om iets te bukken omdat ik anders met mijn hoofd tegen het dak aankwam (en dat is op een weg met hobbels best vervelend ;)) én omdat ik dan zo uit het raam kon kijken om te zien waar we langskwamen. Addis ligt hoog (zo’n 2400,), maar om AA uit te komen moet je klimmen naar zo’n 3000m hoogte. Het autootje had het zwaar maar hield het goed! Onderweg ergens gestopt om te lunchen. Hier heb ik voor het eerst [tipps] op: vlees (in stukjes) dat in een stenen schaaltje op je tafel wordt geserveerd, hier braadt het nog verder. Janet at het met injera, Christine en ik met brood. Het was lekker, bijna alle stukjes dan. Sommige stukjes heb ik laten liggen nadat Janet vertelde dat dat stukjes maag waren ;). Dorothy bestelde iets met vis en de jongens genoten intens van een Ethiopische lekkernij: rauw vlees. En dan niet kleine stukjes of soort gehakt, maar hele hompen rauw vlees lagen er op hun bord. Ze pakten de stukken met duim en wijsvinger vast en sneden ze zo in stukjes. Ze boden ons aan het te proeven, maar we hebben het afgeslagen ;). Ze hadden het vlees zelf uitgekozen: naast het terras hing een halve koe aan haken en daar werden de aangewezen stukken vanaf gesneden. Geen foto van gemaakt bedenk ik nu. Wel van de jongens die het vlees aten.
Daarna verder naar Bethel. Hiervoor moesten we een stukje van de geasfalteerde weg af en wij zijn toen uitgestapt om de auto iets meer kracht te geven. Het was een klein stukje lopen nog naar het terrein van Bethel. Op dit terrein stonden verschillende gebouwen tussen de vele bomen. Op deze plek maken vrouwen materialen van aardewerk (kandelaars, potjes, beeldjes, etc) en dit verkopen ze. Ze hebben er ook een guesthouse. We kregen een kop Ethiopische koffie aangeboden (inclusief de popcorn) en genoten van de rust op het terrein. Het was gezellig en ontspannen. Rond vier uur weer terug naar Addis en even een kop thee gedronken bij Dorothy. Dorothy is geboren in AA, op haar veertiende met haar familie terug naar Amerika gegaan en nadat ze weduwe werd weer teruggekeerd naar Addis om hier te zorgen voor hulp voor oudere mensen. Prachtige en indrukwekkende vrouw. Haar kinderen begrijpen haar niet en komen ook niet naar Addis. Toch zet ze door omdat ze gelooft dat God dat van haar vraagt. Christine is teacher trainer en reist veel om leerkrachten te ondersteunen. Ze is sinds vrijdag in Addis en logeert bij Dorothy.
(By the way: er is weer een bruiloft, ik dreun dus weer lekker mee op de muziek . Dat is iets wat ik echt niet snap: waarom zo ontzettend hard???? Gelukkig begint maandag een vastenperiode en is de tijd voor bruiloften dan over. Vandaag en morgen nog).
Na de kop thee mee naar Janets huis, daar wat gedronken, haar huisgenote ontmoet en daarna lopend naar een Ethiopisch restaurant. Hier hebben we 'doro wat' gegeten – Janet met injera en ik met brood. Intussen konden we genieten van traditionele muziek en dans van diverse mensen. Was bijzonder om mee te maken.


Zondag, 22 november

Vanmorgen werd ik al vroeg wakker van het geluid van veel mensen: de Ethiopia run kwam langs ons hotel en 14.000 mensen in groen/gele shirts kwamen langs rennen of lopen. Zingend, lachend, gillend, foto’s makend … het is een echte happening. Ik heb heerlijk rustig ontbeten en nog een poosje in de zon zitten lezen voor ik om 11.15 naar de kerk ging. De dienst was over Jonah 4: het is Gods doel om met het evangelie mensen te transformeren in meer en meer lijken op Christus. Wil ik me laten transformeren? Hoe ga ik om met de blessings die ik ontvang? Is het mijn ‘eigendom’ geworden en vind ik dat ik er recht op heb of ben ik bereid er weer afstand van te doen als God dat van me vraagt? Deze vraag kwam wel binnen op deze dag. Ik was me vanmorgen bewust van afstand en van missen. Ik was moe en zag op tegen de nieuwe week, ook in de wetenschap dat er nog twee intensieve weken voor me liggen. Kan ik het wel? Het was bemoedigend dat de dienst begon met een tekst uit 2 Cor 12:19: ‘But he said to me, "My grace is sufficient for you, for my power is made perfect in weakness." Therefore I will boast all the more gladly about my weaknesses, so that Christ's power may rest on me.’

Voor de dienst kwam Mien even groeten, zij waren ook in de kerk. Bijzonder om iemand uit Zeist hier te ontmoeten. Na de dienst is Tanny meegegaan naar het hotel om te lunchen. Ze werkt hier nu een half jaar voor een lepraorganisatie. Hiervoor jarenlang in Indonesie en omstreken gewerkt. Was leuk om haar te spreken. Na de lunch ben ik op het balkon gaan genieten van de zon. Nu hang ik op bed. Zo nog even lezen, misschien wat Skypen. Op tijd naar bed, zodat ik uitgerust ben voor de nieuwe week. Benieuwd hoe het zal gaan. Wel fijn om programma al keer meegemaakt te hebben. Hoop dat het deze week lukt om een school te bezoeken! Ik zou het super vinden om de twee leerkrachten die uit Addis kwamen en bij de training waren in actie te zien in hun klas.
Voor nu: be blessed, and be a blessing!