Another Sunday, another church, the same God

Gisteren was ik bij Rose, Patrick, Mercy en Vicky. De meiden zijn erg groot geworden en het is de eerste keer dat ik echt kan communiceren met Vicky. De vorige keer was ze vjif jaar en sprak ze nauwelijks Engels. We praten veel. Met haar praat ik het meest, ze stelt veel vragen. Een pientere meid. Ze is verbaasd en excited wanneer ze hoort dat ik weet wanneer ze geboren is, op welke dag, dat ik erbij was toen ze opgehaald werd uit het ziekenhuis die eerste dag, dat ik haar namen weet, etc. Ze houdt van zingen, dansen en zwemmen en is een levendige dame. Mercy is rustiger, soms wat puberaal, maar ook en prachtige meid die vooral graag naar Amerika of Nederland wil. Weg uit Kenya.
Gistermorgen gingen Mercy en Patick om acht uur op weg naar de kerk. Wij volgen om een uur of negen. Er waren toen een stuk of acht mensen al in de kerk aan het zingen/worship. Gaandeweg de dienst kwamen er meer en aan het eind waren er een stuk of tachtig. In en uitlopend. Patrick preekte over Joh. 8, de overspelige vrouw. Het was een goede preek en een oproep om als christen geheel anders te zijn, niet te oordelen. Daarna verwelkomde hij mij en gaf hij mij de ruimte om iets te zeggen. Ik heb gesproken over de hoop die we als christenen hebben, de opdracht om een licht te zijn (en op te vallen zoals lichten in het duister Fil.2) en dat niets ons kan scheiden van de liefde van God. Afgesloten met het gebed uit Ef.3.
Daarna zou ik de kinderen een lied aanleren, maar die waren al terug in de kerk. Toen besloten dat ik dat in de kerk zou doen en ik besloot dan ook de volwassenen erbij te betrekken. Dat ging goed en was leuk. De kinderen en volwassenen deden enthousiast mee.
Vervolgens werd ik voor de derde keer naar voren geroepen, geen idee waarvoor. Ze begonnen te zingen en ik kreeg een ketting en nog een ketting en een ring omgedaan als dank en als teken dat ze blij waren dat ik er was.
Daarna iedereen gegroet en het geld van Nick aan een paar arme kinderen gegeven die het volgens Rose erg goed konden gebruiken. De moeder was er erg dankbaar voor. Bijzonder gaaf om te zien hoe dankbaar ze zijin voor zo'n gift en hoe vol ze zijn van het feit dat een jongen van acht iets wil geven aan anderen. A real servant of God ...zeiden ze. God will bless him.

's Middags was ook hier het huis vol het bezoek. Ik kreeg nog meer kettingen en ringen en (grote :)!) oorbellen en ik trok mijn Afrikaanse kleren aan - ze waren vol lof. Wanneer je complimenten nodig hebt, moet je hier een poosje komen.
Mooie mensen ontmoet. 's Middags nog even naar buren geweest, ook uit kerk. Was ook gezellig. Werd weer voor me gebeden en voor een veilige safari back home en voor jullie allemaal. Dat is inmiddels al vier keer gebeurd, minimaal.

Vanmorgen na breakfast met taxi naar Eldoret town en wat souveirs gekocht. Nu met Risper in een internetcafe. De toetsen zitten wat vast, dus het voelt als hakken op een ouderwetse typemachine.
We gaan wat shoppings doen vandaag. Proberen onder andere de uniformen te halen van gift.

Nog een paar dagen ... time flies!